سفارش تبلیغ
صبا ویژن



بی وفایی مریم - احسان 10570






درباره نویسنده
بی وفایی مریم - احسان 10570
آی دی نویسنده
تماس با نویسنده


آرشیو وبلاگ
دی 90
آذر 90
فروردین 91
تیر 91


لینک دوستان
زندگی بی ترانه...
►▌ استان قدس ▌ ◄
نغمه ی عاشقی
تنهایی......!!!!!!
ققنوس...
.: شهر عشق :.
وب سایت روستای چشام (Chesham.ir)
یامهدی
تنها هنر
عشق
جزتو
Manna
..::غریبه::..
جیغ بنفش در ساعت 25
گروه اینترنتی جرقه داتکو
محسن نصیری(هامون)
Baran
رویابین
ایرانی یعنی عشق
xXx عکسدونی xXx
_..-♥*°*♥-.._Pink♡ love_..-♥*°*♥-.
کلبه ی عشق
عشق تابینهایت
مهندسی متالورژِی
دلنوشته های یه عاشق!
delshekasteh
غلط غو لو ت
آموزش تست زدن کنکور
شب تنهایی ستاره
احساس ابری
فهادانــ
میلاد کی مرام
mahoor
عکس و عکس
ع ش ق:علاقه شدید قلبی
عکس میخوای کلیک کن
رویای خیس
الکتروتکنیک
* امام مبین *
سکوت شبانه
شهدا شرمنده ایم
جوک و خنده
یه دختر تنها
دهاتی
دکتر علی حاجی ستوده
قلب خـــــــــــــــــــــــــــاکی
خورشید خاموش
کشکول
بامداد خمار
ایران در پیچ و خم تاریخ
سلی و جاسی جووووووووووووون
آروم آروم
طیفکان
تات روی خط
سحر
شاخه شکسته
مسأله شرعی
موسیقی اصیل ایرانی
چرت وپرت
گاهنامه زیست
♥تاریکی♡
وبلاگ فارسی
لیست وبلاگ ها
قالب وبلاگ
اخبار ایران
اخبار فاوا
تفریحات اینترنتی
تالارهای گفتگو
خرید اینترنتی
طراحی وب

عضویت در خبرنامه
 
لوگوی وبلاگ
بی وفایی مریم - احسان 10570


لوگوی دوستان





























وبلاگ فارسی

آمار بازدید
بازدید کل :27528
بازدید امروز : 6
 RSS 

از قضا احسان ز تب شد ناتوان                                 قصد فرمودی طبیبی مهربان                                                                             آمد آن فصاد و پهلویش نشست                               نشتری بگرفتو بازویش ببست                                                                            گفت(این رگ)گفت:از مریم پر است                             این رگم پر گوهر است و پر در است                                                                  تیغ بر مریم کجا باشد روا                                        جان احسان باد مریم را فدا                                                                              گفت فصاد:آن رگ دیگر زنم                                      جانت از رنج و عنا فارغ کنم                                                                              گفت آن هم جای مریم من است                              منزل آن سرو بالای من است                                                                           ((می گشایم)) گفت ((ز آن دست دگر))                   گفت:مریم را در آن باشد مقر                                                                             دارد اندر هر رگم مریم مقام                                   هر بن مویم بود او را کنام                                                                                   من چه گویم رگ چه پی چیست آن                         سر چه و جان چیست احسان کیست آن                                                              من خود ای فصاد احسان نیستم                              هر چه هستم من نیم مریم ستم                                                                       از تن من رگ جو بگشایی ز تیغ                                 تیغ تو بر مریم آید بی دریغ                                                                                گو تن من خسته و رنجور باد                                    چشم بد از روی مریم دور باد                                                                            گو بسوز از تاب و تب ای جان من                             تب مبادا بر تن جانان من                                                                                   گر منو صد همچو من گردد هلاک                             چون که مریم را بقا باشد چه باک                                                                       من اگر مردم از این ضیق النفس                             گو سر مریم سلامت باش و بس                                                                          من سازم جان خود قربان او                                 جان صد احسان فدای جان او                                                                             19/3/1390 ساعت 3.48 بعداز ظهر با مریم تو جاده ی محمودآباد به بابلسر میرفتیم که 2 کیلومتر مونده به بابلسر با کامیونی تصادف کردیم شدت ضربه آنچنان زیاد بود که مریم جا به جا فوت کرد و منو به بیمارستان دارالشفای بابلسر رسوندن و بعد 12 روز حالت کما به هوش اومدم 3 تیر بود که از بیمارستان مرخص شدم وقتی به خونه رفتم تازه به یاد مریم افتادم از خواهرم سوال کردم که مریم حالش چه طوره چرا نیومد ملاقاتم خواهرم که از فوت مریم خبر داشت گفت مریم دیگه نمیتونه ببینتت,من که از حرفای خواهرم چیزی نفهمیده بودم رفتم تا از مریم خبری بگیرم ولی وقتی به در خونشون رسیدم پارچه ی سیاهی رو دیدم که اسم مریم روش نوشته بود,مریمی که سراسر وجود احسانو پر کرده بود و تنها عشق زندگیش بود امروز اولین سالگردشه اما افسوس که خانوادم اجازه ی رفتن به منو نمیدن                                                                                          مریم جون امیدوارم منو ببخشی.دوست دارم                                                                                                            



نویسنده » احسان . ساعت 4:0 عصر روز یادداشت ثابت - پنج شنبه 91 خرداد 19